Beste kousenliefhebbers,
Mijn naam is Patricia, ik werk bij Kousenbenen.nl in de showroom en verzorg de social media. Voor de gene die mij nog niet kennen...….. welkom bij mijn blog.
Het is zaterdagmiddag, en de ergste drukte in de showroom is voorbij.
Een gezellige dag vandaag. We merken echt dat men wel weer zin heeft om kousen te gaan dragen.
Het einde van de zomer is toch wel in zicht en dat merken we ook aan de bestellingen en showroom bezoek.
Zoals de meeste van jullie wel weten was ik er een maandje tussenuit omdat ik een operatie heb gehad in juli.
De operatie is goed verlopen, daar lag het allemaal niet aan. Op dinsdag de 17e ben ik geopereerd en normaal gesproken mag je dan de volgende dag al naar huis. Maar ik voelde me nog niet goed. En gaf dat ook aan.
Dus ik bleef nog een nachtje.
Op donderdag de 19e mocht ik dan toch naar huis. Ik voelde me nog steeds niet goed, eerder nog zwakker.
Maar de arts vond dat ik naar huis kon, ik dacht nog......het zal er allemaal wel bij horen.
Ook mijn lief had er geen goed gevoel over, maar dacht ook, de artsen zullen het wel weten...…
Eenmaal thuis gekomen wilde ik maar 1 ding en dat was naar bed.
Alleen dat al was niet goed. Ik had al weer op de been moeten zijn.
2 trappen op naar boven. pffffffff hoe kwam ik in hemelsnaam naar boven...…...mijn benen wilden helemaal niet. 0% kracht.
In de loop van de dag en nacht werd ik alleen maar zwakker, ik kon niet eens meer naar de badkamer lopen om naar de toilet te gaan. Mijn lief ondersteunde me en bijna tillen.
Vrijdagmorgen ging het mis.....ik raakte steeds weg.
Mijn lief heeft toen de ambulance gebeld, en dat was maar goed ook.
Eenmaal op de eerste hulp aangekomen gingen er een batterij artsen met mij bezig, er werden heeeeeeeel veel buisjes bloed afgenomen, en daar kwam uit dat mijn bloed aan het verzuren was. In medische termen noemen ze het een Ketoacidose.
Als mijn liefde een uur later de ambulance gebeld zou hebben had ik in een coma geraakt en zou daar niet meer uit gekomen zijn zeiden de artsen.
Ik ben naar de ic gebracht met 6 infusen in mijn lijf, in mijn armen, handen, polsen, en hals.
Gelukkig weet ik daar zelf niet zoveel meer van.
De oorzaak van dit alles waren medicatie die ik eigenlijk niet meer had mogen slikken vanaf het moment dat ik het hele operatie traject in ben gegaan...….Zij aten mij op van binnen. En omdat ik zelf niet veel kon en mocht eten verzwakte ik met een sneltempo.
En toen gebeurde er een wonder...…… echt waar, zo slecht als ik er aan toe was, zo goed was ik de volgende dag weer...……..nog niet waar ik zijn moest, maar...…… ik was bij kennis en ik mocht wat drinken en eten( vloeibaar) en...……als mijn lief op het bezoekuur zou komen mocht ik naast bed zitten. Lang leven de infusen die hun werk goed hadden gedaan.
Ik heb in totaal 3 dagen op de ic gelegen, en 3 dagen op de verpleegafdeling. En toen bleek dat alle waarden in mijn bloed weer goed waren en ik voldoende at en dronk, mocht ik op dinsdag naar huis...
Wat een week.....
Inmiddels 3 weken verder ben ik gisteren weer voor het eerst aan het werk gegaan, en dat was heerlijk.
Ook vandaag zit ik in de showroom. Wel met hulp van de directeur van Kousenbenen.nl.
Natuurlijk ben ik moe, het is weer wennen....
Lieve lezers, wat ben ik dankbaar dat ik er nog ben, en dat ik mijn passie ( werken met kousen en lingerie) nog mag doen en mijn eigenlijke vak schoonheidsspecialiste, en al die lieve mensen om me heen.
Ik heb iedereen ontzettend laten schrikken...… dat voelt wel naar, ook al kon ik er niks aan doen.
Iedere seconde in het leven geniet ik. Dat deed ik al, maar nu nog meer...……. van hele kleine dingen kan ik zo blij worden. Je wordt door deze gebeurtenis echt met 2 voeten op de grond gezet.
Ik kan als laatste alleen nog maar toevoegen...…. Geniet alsjeblieft van al het moois om je heen. Er is zoveel van waarde zonder dat het geld kost.
Liefs Patricia.
www.kousenbenen.nl
Mijn naam is Patricia, ik werk bij Kousenbenen.nl in de showroom en verzorg de social media. Voor de gene die mij nog niet kennen...….. welkom bij mijn blog.
Het is zaterdagmiddag, en de ergste drukte in de showroom is voorbij.
Een gezellige dag vandaag. We merken echt dat men wel weer zin heeft om kousen te gaan dragen.
Het einde van de zomer is toch wel in zicht en dat merken we ook aan de bestellingen en showroom bezoek.
Zoals de meeste van jullie wel weten was ik er een maandje tussenuit omdat ik een operatie heb gehad in juli.
De operatie is goed verlopen, daar lag het allemaal niet aan. Op dinsdag de 17e ben ik geopereerd en normaal gesproken mag je dan de volgende dag al naar huis. Maar ik voelde me nog niet goed. En gaf dat ook aan.
Dus ik bleef nog een nachtje.
Op donderdag de 19e mocht ik dan toch naar huis. Ik voelde me nog steeds niet goed, eerder nog zwakker.
Maar de arts vond dat ik naar huis kon, ik dacht nog......het zal er allemaal wel bij horen.
Ook mijn lief had er geen goed gevoel over, maar dacht ook, de artsen zullen het wel weten...…
Eenmaal thuis gekomen wilde ik maar 1 ding en dat was naar bed.
Alleen dat al was niet goed. Ik had al weer op de been moeten zijn.
2 trappen op naar boven. pffffffff hoe kwam ik in hemelsnaam naar boven...…...mijn benen wilden helemaal niet. 0% kracht.
In de loop van de dag en nacht werd ik alleen maar zwakker, ik kon niet eens meer naar de badkamer lopen om naar de toilet te gaan. Mijn lief ondersteunde me en bijna tillen.
Vrijdagmorgen ging het mis.....ik raakte steeds weg.
Mijn lief heeft toen de ambulance gebeld, en dat was maar goed ook.
Eenmaal op de eerste hulp aangekomen gingen er een batterij artsen met mij bezig, er werden heeeeeeeel veel buisjes bloed afgenomen, en daar kwam uit dat mijn bloed aan het verzuren was. In medische termen noemen ze het een Ketoacidose.
Als mijn liefde een uur later de ambulance gebeld zou hebben had ik in een coma geraakt en zou daar niet meer uit gekomen zijn zeiden de artsen.
Ik ben naar de ic gebracht met 6 infusen in mijn lijf, in mijn armen, handen, polsen, en hals.
Gelukkig weet ik daar zelf niet zoveel meer van.
De oorzaak van dit alles waren medicatie die ik eigenlijk niet meer had mogen slikken vanaf het moment dat ik het hele operatie traject in ben gegaan...….Zij aten mij op van binnen. En omdat ik zelf niet veel kon en mocht eten verzwakte ik met een sneltempo.
En toen gebeurde er een wonder...…… echt waar, zo slecht als ik er aan toe was, zo goed was ik de volgende dag weer...……..nog niet waar ik zijn moest, maar...…… ik was bij kennis en ik mocht wat drinken en eten( vloeibaar) en...……als mijn lief op het bezoekuur zou komen mocht ik naast bed zitten. Lang leven de infusen die hun werk goed hadden gedaan.
Ik heb in totaal 3 dagen op de ic gelegen, en 3 dagen op de verpleegafdeling. En toen bleek dat alle waarden in mijn bloed weer goed waren en ik voldoende at en dronk, mocht ik op dinsdag naar huis...
Wat een week.....
Inmiddels 3 weken verder ben ik gisteren weer voor het eerst aan het werk gegaan, en dat was heerlijk.
Ook vandaag zit ik in de showroom. Wel met hulp van de directeur van Kousenbenen.nl.
Natuurlijk ben ik moe, het is weer wennen....
Lieve lezers, wat ben ik dankbaar dat ik er nog ben, en dat ik mijn passie ( werken met kousen en lingerie) nog mag doen en mijn eigenlijke vak schoonheidsspecialiste, en al die lieve mensen om me heen.
Ik heb iedereen ontzettend laten schrikken...… dat voelt wel naar, ook al kon ik er niks aan doen.
Iedere seconde in het leven geniet ik. Dat deed ik al, maar nu nog meer...……. van hele kleine dingen kan ik zo blij worden. Je wordt door deze gebeurtenis echt met 2 voeten op de grond gezet.
Ik kan als laatste alleen nog maar toevoegen...…. Geniet alsjeblieft van al het moois om je heen. Er is zoveel van waarde zonder dat het geld kost.
Liefs Patricia.
www.kousenbenen.nl
Reacties
Een reactie posten